Hoy hace tres años que te fuiste, te fuiste como aquellas noches en las que tenías sueño, y sin decir nada a nadie desaparecías para disfrutar del sueño.

Hace tres años que Adur y yo hicimos el peor viaje de nuestra vida, en silencio, rodeados de un bruma de recuerdos que nublaba nuestras cabezas.

Y hace tres años que comenzamos a traerte de vuelta, poco a poco, con miedo al principio, con respeto después; para finalmente reencontrarnos contigo en cada uno de los pequeños regalos que nos dejaste. Ahora, cada pequeña añoranza tuya me sigue encogiendo un poco el corazón, pero también me hace sonreír.

Hiru urte hauek guretzako mende baten luzera izan dute zu gabe. Bat- batean joan zinen, eta horren minak, adiorik egin ez izanak gurekin jarraitzen du; batzuetan gogorrago, besteetan arinago.

Bihotzean izaten dugu oroimin, zurea apurtu ostean guregan balitz bezala, mingots, gurea ere oinazetuz. Baina ez du luze irauten saminak, berehala zure samurtasuneren oraitzapenek ekartzen gaituzte eta bizira berriro ere. Gol hura sartu eta bizi izan zenuen pozarekin, bizitzak jarraitzen du eta, aurrera bihotzak!

bazurko2_0